Η ανεργία στη Ζώνη και οι εργοδοτικοί

Η κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι άνεργοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη είναι λίγο - πολύ γνωστή και δε χρειάζεται να επεκταθούμε. Αλλωστε, οι δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ένας μεταλλεργάτης και η οικογένειά του, που έχει μήνες να βρει ένα μεροκάματο, δε διαφέρουν ούτε στο παραμικρό από τις δυσκολίες οποιουδήποτε ανέργου ανεξάρτητα από τον Κλάδο ή την ειδικότητά του, πριν βρεθεί στην ανεργία.
Γνωστή είναι και η επίθεση που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη με όχημα την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (με πρόσχημα και αξιοποιώντας την καπιταλιστική κρίση), με τη στήριξη από ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. ενάντια στην εργατική τάξη, με σκοπό την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων από το κεφάλαιο για τη θωράκιση της κερδοφορίας του, την ισοπέδωση της αξίας της εργατικής δύναμης.
Αυτήν την άγρια επίθεση βιώνει και ο εργαζόμενος στη Ν/ ΖΩΝΗ.
Αξίζει να γίνει μια αναφορά εδώ ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι στη Ν/ ΖΩΝΗ, έχοντας έναν ψηλό βαθμό συσπείρωσης στα Συνδικάτα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ και παλεύοντας με το πλαίσιό του, ανέπτυξαν σημαντικούς αγώνες που είχαν ως αποτέλεσμα κάποιες σημαντικές κατακτήσεις. Κατακτήσεις που μπορεί να μην έλυσαν το σύνολο των προβλημάτων, αλλά σίγουρα είχαν πετύχει κάποιους καλύτερους όρους - κάτω από τις οποίους πουλάνε την εργατική τους δύναμη - και βελτίωσαν τις συνθήκες εργασίας.
Σήμερα, η κυβέρνηση και η εργοδοσία για να πετύχουν το σκοπό τους προωθούν το ιδεολόγημα ότι αιτία της ανεργίας που βιώνουμε στον κλάδο και τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, είναι οι αγώνες μας και οι κατακτήσεις μας. Σε αυτήν την άθλια επιχείρηση έχουμε απέναντί μας και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που αναδεικνύουν ως μονόδρομο την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων και το φτήνεμα της εργατικής δύναμης.

Επιδιώκουν χτύπημα από «τα μέσα»

Αυτόν όμως το στόχο υπηρετεί και η ηγετική ομάδα της πρόσφατα δημιουργημένης παράταξης στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά «Εργατική Ενότητα». Μια παράταξη, η οποία ιδρύθηκε μετά την αποτυχία της εργοδοσίας να διαλύσει το Συνδικάτο με τη δημιουργία αντισυνδέσμου. Ιδρυτές της γνωστά στελέχη της εργοδοσίας, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΝΑΡ. Μπροστά στην αποφασιστικότητά τους να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου έριξαν τις μάσκες των δήθεν διαφορών μεταξύ τους και ένωσαν τις δυνάμεις τους. Από την αρχή, πρόταξαν την αλλαγή της ταξικής πορείας του Συνδικάτου και παρ' όλες τις «επαναστατικές» κορόνες τους για αγώνες ταξικούς και εξεγέρσεις, καθημερινά παλεύουν για να μπολιάσουν τους εργαζόμενους με τα ιδεολογήματα και τις αντιλήψεις της εργοδοσίας. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποκαλύπτουν το ρόλο τους:

• Κατέθεσαν πρόταση για διετές πάγωμα των μισθών - ημερομισθίων και κατάργηση επιδομάτων ως κίνητρα προς τους εργοδότες, ισχυριζόμενοι ότι τα δήθεν ψηλά μεροκάματα ευθύνονται για την ανεργία!
• Κατηγορούν τους αγώνες των Σωματείων ότι ευθύνονται για την έξοδο της Ν/ ΖΩΝΗΣ από τις αγορές. Για να ξαναμπούμε πρέπει να υπογράψουμε εργασιακή ειρήνη και να παλέψουμε για επιδοτήσεις των Εργοδοτών (επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών, δάνεια κ.λπ.).
• Είναι αντίθετοι ακόμα και για μία ώρα απεργίας όποιος και αν καλεί, αλλά εάν είναι να γίνει, τότε μόνο με τη ΓΣΕΕ.
• Προωθούν τη διάσπαση των εργαζομένων του Κλάδου, υπονομεύοντας κάθε προσπάθεια συντονισμού με άλλους εργαζόμενους ή λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την επίθεση, συκοφαντώντας κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, προτείνοντας το δρόμο του κοινωνικού διαλόγου με φορείς, εργοδοτικές ενώσεις, υπουργεία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρόσφατη καταψήφιση του προγράμματος κινητοποιήσεων των Σωματείων της Ν/ ΖΩΝΗΣ, διεκδίκησης μέτρων για την ουσιαστική προστασία των ανέργων, αλλά και της πρότασης των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, για πανελλαδική απεργία στις 10 Φλεβάρη.
Την ίδια ώρα, μιλάνε «για χώρα υπό κατοχή» από την τρόικα, απαλλάσσοντας την κυβέρνηση και το κεφάλαιο από την ευθύνη της συντονισμένης αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης.

Να απομονωθούν

Οι δυνάμεις της Αγωνιστικής Ενότητας Μεταλλεργατών παλεύοντας με τη γραμμή του ΠΑΜΕ, στις οποίες οι συνάδελφοι έδωσαν το τιμόνι του Συνδικάτου και στις τελευταίες εκλογές, απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, ιδιαίτερα όσους πίστεψαν αρχικά ότι η ηγετική ομάδα της «Εργατικής Ενότητας» είχε καλούς σκοπούς και ενδιαφερόταν πραγματικά για τα συμφέροντά τους, να δουν ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος αυτής της ομάδας και να την απομονώσουν. Η ομάδα αυτή εκπροσωπεί δυνάμεις επικίνδυνες για τα συμφέροντα των οικογενειών μας. Είναι οι ίδιες δυνάμεις του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού που δρουν συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα με «αποστολή» τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων από το κεφάλαιο, την προστασία της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, του καπιταλισμού. Γι' αυτό και λειτουργούν σαν πέμπτη φάλαγγα στα σωθικά της εργατικής τάξης σε κάθε χώρο δουλειάς.
Εμμεσα καλλιεργούν, όπως και στη Ζώνη, ότι εμείς οι εργαζόμενοι φταίμε για την κρίση και γι' αυτό πρέπει να πληρώσουμε. Πώς; Μα με δύο τρόπους: Πρώτον να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε για να βελτιώνουμε τις συνθήκες της ζωής μας. Δεύτερον παραδίδοντας στην εργοδοσία τις όποιες κατακτήσεις είχαμε αποσπάσει μέχρι σήμερα και ακόμα περισσότερα αν χρειαστεί. Ολα αυτά, για να είναι ο εργοδότης μας πιο ανταγωνιστικός, πιο κερδοφόρος. Λένε «Να μειώσουμε τα μεροκάματα για να έρθουν καράβια στη Ζώνη». Πού οδηγεί όμως αυτή η κατάσταση; Οδηγεί στο να έχουμε όλοι δουλειά και με τη δουλειά μας αυτή να ζούμε την οικογένειά μας με αξιοπρέπεια καλύπτοντας όλες τις σύγχρονες ανάγκες μας; `Η οδηγεί - και έχουμε αρχίσει να το βιώνουμε - σε αυτό που έγραφε για την κρίση το 1929 ο Μπρεχτ: «Μέχρι χθες πεινούσαν όσοι δεν δούλευαν, σήμερα πεινάνε και αυτοί που εργάζονται»;

Ενας είναι ο δρόμος για τους εργαζόμενους

Σήμερα αναδεικνύεται περισσότερο από ποτέ ως μονόδρομος για τους εργαζόμενους η συσπείρωση γύρω από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, γύρω από τη γραμμή πάλης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Είναι η μόνη γραμμή πάλης που έχει ως στόχο όχι μόνο την αναγκαία απόκρουση της επίθεσης που δεχόμαστε, αλλά και την αντεπίθεση στο βαθμό που θα αλλάζουν οι συσχετισμοί για τη διεκδίκηση από την εργατική τάξη του συνόλου του πλούτου που παράγει.
Αναγκαία προϋπόθεση, το κτίσιμο της συμμαχίας που προωθείται και το ρίζωμά της σε κάθε συνοικία - γειτονιά. Οι εργαζόμενοι με το ΠΑΜΕ, οι επαγγελματοβιοτέχνες με την ΠΑΣΕΒΕ, οι μικρομεσαίοι φτωχοί αγρότες με την ΠΑΣΥ, οι γυναίκες και τα παιδιά της φτωχής λαϊκής οικογένειας με την ΟΓΕ και το ΜΑΣ, αντίστοιχα. Σε αυτή τη συμμαχία, σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί και το κίνημα της Ζώνης. Είναι μονόδρομος. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε με όπλο τις αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων το επόμενο διάστημα. Τα Σωματεία της Ζώνης, με καλέσματα και ανοιχτές συγκεντρώσεις στους δήμους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά θα πάρουν πρωτοβουλίες, με σκοπό την οργάνωση του αγώνα μας, τη συμβολή μας στην ανασύνταξη του κινήματος, στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, για να υπερασπιστούμε τους άνεργους και τις οικογένειές τους, να παλέψουμε, ώστε η εργατική τάξη να διατηρήσει και να διευρύνει τα δικαιώματα που έχει, να συμβάλλουμε για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις το σύνολο του πλούτου που παράγεται να τον καρπώνονται οι παραγωγοί του, η εργατική τάξη.
Είναι μονόδρομος η συσπείρωση όλων των εργαζομένων της χώρας γύρω από τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Για την ανασύνταξη και την οριστική αντεπίθεση του κινήματος, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, αναγκαία προϋπόθεση είναι οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στις οπορτουνιστικές δυνάμεις που αποστολή έχουν να λειτουργούν ως «δούρειος ίππος» και να προωθούν τις θέσεις και την ιδεολογία των εργοδοτών στο κίνημα, υπονομεύοντας τους αγώνες.

Σωτήρης ΠΟΥΛΙΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά