Συναίνεση

Ο Λοβέρδος, ο Ρέππας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Μπακογιάννη, ο Χατζηδάκης, ο Βενιζέλος, ο ΛΑ.Ο.Σ. (και όχι μόνον αυτοί) μιλούν για «συναίνεση» και «συνεργασία».
Εκδοτικά συγκροτήματα είτε επαινούν τη «συναίνεση» στην Παιδεία και τη θεωρούν ως «γενική πρόβα» μιας ευρύτερης «συναίνεσης»,
είτε εισηγούνται τη «συναίνεση» εξακολουθητικά, αφού όπως λένε - προσπαθώντας να πείσουν το ακροατήριό τους και να στρώσουν το έδαφος - «χρειάζεται συνεργασία», «ευρεία συνεργασία», «συνεργασία κυβερνητική».

*

Πέρα, όμως, από το τι «χρειάζεται» ο τόπος, υπάρχει και το τι βιώνει ο τόπος.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Αυτό που βιώνει ο τόπος είναι κάτι που προέκυψε ανεξάρτητα από αυτό που εισηγούνται οι πλασιέ της «συναίνεσης»;
Η θέση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα δεν είναι προϊόν της πολιτικής «συναίνεσης» μεταξύ του αστικού πολιτικού κόσμου;
`Η να το πούμε διαφορετικά:
Η «συναίνεση», η οποία εμφανίζεται ως ελιξήριο για το λαό, δεν είναι πανταχού παρούσα εδώ και δεκαετίες σε όλες τις κεντρικές, τις στρατηγικές επιλογές της τάξης των καπιταλιστών και των κομμάτων τους;

*

Ας θυμηθούμε:

• Στο κομβικό ζήτημα της ένταξης και συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν υπάρχει κόμμα της ολιγαρχίας που να μη «συναινεί».
• Στο θέμα της συμμετοχής και συνενοχής της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει κόμμα των καπιταλιστών που να μη «συναινεί».
• Στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος των δημόσιων επιχειρήσεων και του δημόσιου πλούτου, δεν υπάρχει κόμμα της πλουτοκρατίας που να μη «συναινεί».
• Στην τακτική του καρεκλοκένταυρου καθεστωτικού συνδικαλισμού, των «κοινωνικών διαλόγων» και της ποινικοποίησης της δράσης του εργατικού λαϊκού κινήματος, δεν υπάρχει αστικό κόμμα που να μη «συναινεί».
• Στη λαιμητόμο είτε του «παγώματος» των μισθών (επί Αντρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη), είτε του «0+0=14%» (επί Μητσοτάκη), είτε της «ήπιας προσαρμογής» (επί Κώστα Καραμανλή), είτε της μείωσης μισθών (επί Γ. Παπανδρέου), δεν υπάρχει κόμμα των αστών που να μη «συναινεί».
• Στην πολιτική που έχει μετατρέψει σε ανέκδοτα τα περί «Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας», «Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας», «Δικαιώματος της εργασίας για όλους», δεν υπάρχει κόμμα του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των εργολάβων που να μη «συναινεί».

***

Αυτή είναι η αλήθεια:
Αυτό που βιώνει σήμερα η Ελλάδα, η Ελλάδα του ελληνικού λαού, είναι το αποτέλεσμα της «συναίνεσης»!

*

Η «συναίνεση» την οποία εμφανίζουν σαν «σωτηρία» είναι παρούσα εδώ και δεκαετίες.
«Εργα» της «συναίνεσης» είναι αυτά που «πληρώνει» ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας, ο άνεργος.
Δεν υπάρχει πλευρά που καθόρισε και καθορίζει την πορεία της χώρας, δεν υπάρχει κατεύθυνση ή σημαντική απόφαση, στην οποία τα κόμματα του κεφαλαίου και οι συνεργάτες τους να μην έχουν «συναινέσει».

*

Το γνωρίζουν περίφημα - και πρώτοι απ' όλους - εκείνοι που θέλουν αυτήν την αέναη πολιτική «συναίνεση» να την αναβαθμίσουν, μετατρέποντάς την και σε κυβερνητική «συναίνεση».
Και θέλουν (δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το θέλουν και το προωθούν τη στιγμή ακριβώς που ο ελληνικός λαός εξαθλιώνεται), αναβαθμίζοντας τη δεδομένη πολιτική τους «συναίνεση» και σε κυβερνητική «συναίνεση», να τη θωρακίσουν.
Αφ' ενός, γιατί αυτό υπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Αφ' ετέρου, γιατί νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν την οργή του λαού.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ